Hoofdstuk 8: 25-9 t/m 1-10

Hallo allemaal, daar ben ik weer! Ik ben gisteren teruggekomen van de bos-excursie en ik moet zeggen: het was echt een fantastische excursie. Ik vond het heel spannend om te gaan, maar het waren echt hele bijzondere, leuke en mooie dagen. Ik vind het oprecht jammer dat ik alweer terug ben in Sogndal en dat deze ervaring alweer voorbij is. Maar goed, niemand neemt mij dit meer af! Ik zal jullie er dag voor dag mee doorheen nemen.

Zondag heb ik alle spullen ingepakt voor de excursie: kleding, eten (lunch voor alle dagen, 2x avondeten en snacks), touw, een tarp/zeil, een zaag, slaapmatje en slaapzak. Er ging geen tent mee, geen gasstelletje, niks. We zouden echt back to basic gaan. Ik keek er al de hele week onwijs naar uit, maar nu vond ik het toch wel spannend worden.

Maandag om 8.30 uur vertrok ik met mijn kamergenootje Christina en twee van mijn vier groepsgenootjes met mijn backpack op mijn rug in de stromende regen naar het verzamelpunt. Mijn horloge bleef thuis en mijn telefoon ging op vliegtuigstand en uit in mijn backpack, want dat was de bedoeling van deze excursie: helemaal afgesloten van de buitenwereld zijn en geen besef van tijd. Ik heb wel een beetje valsgespeeld, want één keer per dag heb ik mijn telefoon in vliegtuigstand aangezet om foto's te maken. Ik moet jullie immers wel dingen kunnen laten zien toch?! Het was ruim 2,5 uur wandelen naar het verzamelpunt en de hele weg regende het. Daardoor was ik zeikesnat toen we aankwamen bij het verzamelpunt. Vanuit daar was het ook nog eens een kwartier lopen naar de plek waar we ons kamp voor de eerste twee nachten zouden opzetten. Ik was bang dat ik nooit meer warm en droog zou worden op dit punt, maar gelukkig werd het vrij gauw na aankomst even droog. Hierdoor konden we met de hele groep rustig een kamp opzetten. We waren als klas in twee groepen gesplitst, dus we waren met ongeveer 19 man. We hebben een grote tarp hoog tussen vier grote bomen gespannen, hierdoor konden wij en onze tassen droog staan en konden we daaronder ook een kampvuur maken. Maar ja, voor een kampvuur moet je hout hebben en dus moesten we aan de slag: hout zoeken, zagen en hakken. Gelukkig gaat dat met 19 mensen wel heel snel en voor ik het wist hadden we een mooi groot vuur waarbij we zijn gaan lunchen. Tijdens de lunch kon ik de meeste van mijn spullen drogen en werd ik zelf ook weer warm. Helaas maakte ik hier mijn eerste blunder: ik heb zowel mijn wandelsokken als mijn (vrij nieuwe) wandelschoenen verbrand. De sokken zijn niet meer bruikbaar, de schoenen gelukkig nog wel. We zullen de brandplek op de schoen maar zien als een mooie manier om deze excursie te herinneren. Na de lunch heb ik met mijn groepje een plek gezocht om ons shelter op te zetten: met behulp van onze zeilen en touw hebben we een droge slaapplaats gemaakt voor ons alle vijf. En toen was het alweer tijd om te gaan koken. Iedere avond had één van ons groepje de leiding over het avondeten. Deze persoon had daarvoor de ingrediënten bij zich en wist hoe de maaltijd bereid moest worden. Deze avond had Lennart bedacht erwtensoep te maken. We hadden een grote pan en daarin hebben we de soep klaargemaakt. We hadden heel veel en het was echt heel lekker. Na het avondeten hebben we met de hele groep nog een hele poos bij elkaar gezeten en hebben we gekletst.

Dinsdagochtend begon de dag met havermoutpap. Dit maakten we ook met ons groepje samen, maar ik had een hoop dingen meegenomen om erdoorheen te doen, want ik houd eigenlijk helemaal niet van pap. Maar met een appel, veel kaneelsuiker en gesnipperde stukjes melkchocolade erdoorheen was het best te eten. Na het ontbijt heb ik eerst de afwas gedaan en water gehaald bij de beek in de buurt en daarna heb ik samen met Christian en Lennart onze shelter nog wat aangepast, want twee van mijn groepsgenootjes hadden toch nog natte voeten gekregen afgelopen nacht (ik gelukkig niet, haha). Daarna moest er weer hout gezocht en gehakt worden om het vuur brandende te houden. Dat moest iedere dag meerdere malen gedaan worden natuurlijk. Ook moest mijn groepje op zoek naar grote en platte stenen, want ik had voor deze avond pizza op de planning gezet en pizza moet in de oven. Die oven moesten wij dan ook zelf maken met stenen en aarde. Ik had thuis van tevoren opgezocht en opgeschreven hoe dit moest. De vraag was natuurlijk of dit ook daadwerkelijk zou lukken, maar jawel hoor: het is gelukt! De oven was opgebouwd en we hadden genoeg hout verzameld. s' Avonds was dan de vuurproef van de oven: het werkte! De pizza's hebben we daar bereid (op het deeg na, dat had ik van tevoren gemaakt) en gebakken. Het was echt heeeeeeel lekker! Die dag stond verder in het teken van hout bewerken: iedereen was bezig om iets van bestek of zoiets te maken van stukken gevonden hout. Ik heb geprobeerd een spatel te maken die dinsdag en de dagen erop, maar het resultaat is niet het vermelden waard. Dat vind ik echter helemaal niet erg, ik vond het leuk om te doen. Helaas had deze activiteit ook grote gevolgen voor mijn groepje, want Christian (één van de leden van mijn groepje) sneed zichzelf ernstig diep in zijn vinger en dat stopte ook niet meer met bloeden. Daarom heeft hij s' avonds samen met de docenten het kamp verlaten om zijn vinger te laten hechten. We hebben hem daarom de rest van de excursie moeten missen. Dat vond ik echt heel erg vervelend voor hem!

Maar goed, onze excursie ging wel door en de volgende ochtend was ik als eerste wakker van de hele groep. Ik heb mij aangekleed en opgefrist en daarna heb ik voor het eerst alleen een vuurtje aangemaakt en een poosje aangehouden, zodat dat al brandde toen de rest van het kamp langzaamaan ook wakker werd. Daar was ik best trots op. Toen mijn hele groepje wakker was hebben we rustig aan ontbeten en heb ik met Christina nog even een ochtendyoga gedaan. Daarna stond het volgende deel van de excursie op het programma: het grote kamp opbreken en opruimen en in de kleine groepjes eropuit trekken. Het opruimen duurde toch zeker twee uur. Of nou ja, dat denk ik, ik had immers geen idee hoe laat het was. Tegen het middaguur was dit klaar en zijn we vertrokken. We hebben maar heel even (nog geen uur) gewandeld en toen vonden we een aardig vlakke plaats, direct aan een beekje. Daar hebben we met zijn vieren opnieuw een kamp opgezet. Dat duurde wat langer en iedereen was er veel drukker mee dan bij het grote kamp. Je moet het immers niet meer met 19 mensen doen, maar met vier. Halverwege het opzetten hebben we daarom even een lunchpauze genomen. Toen het kamp eenmaal opgezet was hebben we de taken verdeeld: Rikke en Lennart gingen een sauna maken en Graxi en ik gingen blauwe bessen plukken voor de hele groep. Ik kwam terug met meer dan genoeg blauwe bessen, om daar de sauna mislukt aan te treffen. Dat project bleek toch een brug te ver voor ons. Dat vond ik echter helemaal niet erg hoor, het was gewoon grappig om het geprobeerd te hebben. Die avond aten we gekookte aardappelen met gebakken wortelen en ui en soyasaus, dat had Graxi meegenomen. Dit was iets minder speciaal dan de andere twee gerechten, maar ook dit was heel lekker. Als je de hele dag druk en buiten bent, smaakt al het eten lekker geloof ik. We hadden deze avond ook nog een toetje: pannenkoeken met kaneelsuiker en blauwe bessen. Dat had Christian eigenlijk voorbereid, maar nu hebben wij dit gewoon met zijn vieren gedaan. Ook met hem in onze gedachten. Die pannenkoeken waren ook echt súperlekker! Daar heb ik ook echt van genoten. Na het eten hebben we nog lang zitten praten bij het vuur. De gesprekken gingen naar een wat dieper niveau en ik heb deze mensen echt beter leren kennen deze avond. Dat was ook heel speciaal en fijn. Daarna was het bedtijd.

Donderdagochtend was ik opnieuw als eerste wakker. We hadden echter afgesproken deze ochtend geen vuur te maken, omdat we zo gauw mogelijk het kamp wilden opbreken. Daarom ben ik in mijn slaapzak blijven liggen en heb ik in mijn schriftje geschreven totdat de anderen ook wakker werden. Toen heb ik mij aangekleed en opgefrist en hebben we ontbeten. Daarna stond het laatste deel van de excursie op het programma: het kamp opbreken en 24 uur alleen doorbrengen in het bos. Dit deel van de excursie was ik het meest zenuwachtig voor. We waren binnen gehoorsafstand van elkaar, maar je bent toch helemaal alleen in het bos. Toch vond ik het veel leuker en fijner dan ik dacht: ik bleef op de plek waar we elkaar de volgende dag weer zouden ontmoeten en daar heb ik eerst alles (stenen, hout en water) verzameld om het kamp te kunnen opzetten. Dat duurde best nog lang, want het beekje was best een eindje lopen. Hout was er wel in overvloed binnen handbereik, maar voordat ik genoeg stenen had gevonden was ik ook alweer een uur verder. Even ter verduidelijking: wij gebruiken alleen dood hout voor het maken van vuur, we zagen geen takken van levende bomen. Toen ik alle stenen had en genoeg water en hout voor een aanzienlijke tijd heb ik eerst mijn shelter opgezet. Dat was makkelijker dan de afgelopen dagen, want het hoefde dit keer niet zo groot te zijn. Alleen ik hoefde er immers maar in te passen. Ik was wel heel trots op hoe mooi en strak het resultaat was. Daarna heb ik een vuurplaats gemaakt. Daarvoor moest ik eerst met mijn mes de bovenste laag grond wegsnijden/graven. Daarna legde ik daar helemaal stenen omheen en maakte ik met behulp van een tampon en een aansteker een klein vuurtje in aan. De paar uur daarna was ik druk om het vuur daadwerkelijk in juist formaat en goed warm te krijgen. Dat duurde langer dan verwacht en er was ook meer hout voor nodig dan verwacht. Ik heb die dag nog zeker vier keer opnieuw hout moeten verzamelen en zagen. Toen ik het vuur eenmaal aan de praat had heb ik eerst gelunched: tosti kaas. Heerlijk! De rest van de dag ben ik bezig geweest met het vuur en heb ik gelezen in het boek "Ikigai". Dat had mama mij opgestuurd om te lezen en het gaat over lifestyle, dus dat vond ik wel toepasselijk voor deze 24 uur alleen. Toen de avond viel heb ik avondeten gemaakt. Niets ingewikkelds dit keer: gewoon noedels met pinda's. Het was wel oké, maar niet bijzonder lekker. Na het eten heb ik afgewassen en thee gemaakt. Daarna heb ik verder het vuur brandende gehouden en gelezen, totdat het helemaal donker was. Dan ben ik naar bed gegaan. Toen werd ik toch wel een beetje bang hoor: alleen in het bos, niet bereikbaar en helemaal donker om je heen. Het duurde dan ook best een poosje voor ik sliep, maar uiteindelijk viel ik dan toch in slaap. Midden in de nacht werd ik wakker uit een hele erge nachtmerrie. Dat was wel heel naar en ik stond op het punt om mijn telefoon aan te zetten en mijn moeder te bellen. Toch heb ik dit niet gedaan, want een stemmetje in mijn hoofd zei mij: als je dit alleen aankan, dan kan je alles aan. Daarom heb ik doorgezet en heb ik mama niet gebeld. Ik heb wel mijn luisterboek opgezet en daar een poosje naar geluisterd. Uiteindelijk ben ik weer in slaap gevallen en toen ik opnieuw wakker werd was het weer licht.

Die ochtend heb ik in bed mijn boek uitgelezen en daarna ben ik opgestaan, heb ik mij aangekleed, opgefrist en water gehaald. Daarna heb ik het kamp afgebroken en opgeruimd. Dat was perfect getimed, want tien minuten nadat ik klaar was kwam de rest van mijn groepje er ook aan. Iedereen was heel blij om elkaar weer te zien en de begroeting was dan ook hartelijk. We zijn daarna samen teruggelopen de berg af, terug naar Sogndal. Daar hebben we Christian opgehaald en zijn we met zijn vijven naar de bakker gegaan. Daar hebben we genoten van een zoet broodje en een warme chocolademelk en hebben we de excursie nabesproken en nagenoten. Daarna ben ik naar huis gegaan en heb ik mijn telefoon uit de vliegtuigstand gehaald en alle berichtjes en dergelijken beantwoordt. Dat duurde lang, want het waren er natuurlijk veel. Daarna heb ik lekker lang gedouched, want ik was heel vies en stonk heel erg naar rook en zweet. Na de douche rook mijn haar nog steeds een beetje naar kampvuur en ik heb tot op dit moment nog steeds twee bruine vingers die maar niet schoon willen worden. De aarde is in mijn huid gekropen denk ik. Na de douche heb ik mijn tas uitgepakt en alle dingen in de was tas gedaan of uit het raam gehangen om de rookgeur er uit te krijgen. Om 15 uur moesten we de spullen die we geleend hadden van de school terugbrengen naar school. Daarna ben ik ook nog naar een volleybaltraining gegaan. Dit, omdat ik daar altijd erg van geniet hier en ik komende week wegens andere plannen niet vaak mee kan trainen. Na het volleyballen heb ik lekker mijn pyjama aangedaan en een pizza in de oven gestopt. Toen heb ik lekker de hele avond met mama video gebeld en alles verteld over de excursie en meer. Dat was wel weer even heel fijn.

Vandaag staat in het teken van wassen, schoonmaken en boodschappen doen. En uitrusten met een serie op mijn telefoon. Ik kijk terug op de beste week in Noorwegen tot nu toe. Ik vond het heel leuk om zo back to basic te gaan met een groep en een bubbel te creëren met deze leuke mensen. Ik had dit zeker nog wel één of twee nachtjes langer willen doen. En ik weet zeker dat ik zoiets nog een keer ga doen. Misschien niet meer in Noorwegen (het wordt hier nu toch echt wel steeds kouder), maar dan toch zeker in Nederland.

Tot volgende week allemaal!

Foto's:

26-9:

27-9:

28-9:

29-9:

30-9: