Hoofdstuk 4- 27-8 t/m 3-9.

Hallo, daar ben ik weer! Een dagje later dan de vorige keren, want ik ben gisteren pas teruggekomen van mijn 5-daagse excursie. Ik was gisteren dan ook zo moe dat ik geen puf meer had om nog een het hele verhaal uit te schrijven. Maar ik heb heerlijk en lang geslapen en ik heb weer genoeg energie voor een nieuw verslag van de week.

In het laatste weekeind van augustus heb ik niet zo heel veel gedaan. Ik werd zaterdag namelijk nogal verkouden wakker en ik wilde zoveel mogelijk uitrusten en beter worden vóórdat ik maandag op excursie zou gaan. Dus op wat boodschappen doen en mijn tas inpakken voor de excursie na heb ik niet zo heel veel gedaan. Zaterdag heb ik mijn eerste huiswerkopdrachten van het schooljaar gemaakt. Ik moest twee essays schrijven. Eén met drie punten die ik wil leren of ontwikkelen met betrekking tot outdoor leadership en één over mijn relatie met de natuur om mij heen tot nu toe. Zondagavond was er weer een grote kans om het Noorderlicht te zien dus ben ik weer met een groepje klasgenoten naar een weiland boven het dorp geklommen om het vanaf daar te kunnen zien. Helaas hadden we opnieuw geen geluk en hebben we het Noorderlicht niet gezien. Maar het uitzicht was alsnog fenomenaal!

En maandag was het alweer tijd om te vertrekken op de tweede excursie. Vijf dagen lang kamperen in het wild en overdag eerst drie dagen kanoën en dan nog 1,5 e dag hiken. Ik was behoorlijk nerveus, want vijf dagen is behoorlijk lang en ik wist eigenlijk helemaal niet of ik wel leuk zou gaan vinden. Spoiler: Ik vond het leuk. Heel leuk! Maandag stond in het teken van vertrekken: eerst met de bus naar een camping waar wij alles uit hebben geladen, inclusief kano's. Vervolgens hebben we eerst geoefend met redden: wat moeten we doen als er een kano omslaat? Dat vond ik al heel interessant en leerzaam. Toen we dat eenmaal onder de knie hadden hebben we een punt afgesproken waar we allemaal heen zouden gaan kanoën. Hierin had de eerste tentgroep (van tevoren ingedeeld) de leiding, want iedere dag had er één groep de leiding. En toen eindelijk: varen! Heerlijk was dat zeg! Het zonnetje scheen en het varen ging heel goed vanaf moment één. Na ongeveer een uurtje varen hadden we de afgesproken plaats al bereikt en was het tijd voor de lunch.

Na de lunch hebben we besproken waar we ons kamp zouden gaan opzetten de eerste dag (dit gebeurt iedere keer met een kaart, kompas en coördinaten. We hebben daar in de eerste lessen uitleg over gehad en nu konden we het echt goed oefenen) en zijn we die kant op gevaren. Dat was toch zeker een paar uur peddelen, maar daar genoot ik bijna alleen maar van. Op één moment na: we moesten onder een brug door varen, maar daar stond flink wat stroming waar we tegenin moesten peddelen. Dat was wel even spannend en zwaar, maar gelukkig was dat niet heel lang. Tegen 17.30 uur bereikten we onze eindbestemming voor die dag. Toen werd het even druk: eerst tenten opzetten en hangmatten ophangen (zodat iedereen een slaapplek had) en daarna koken en eten. Toen dat eenmaal gedaan was, zijn we allemaal bij elkaar gaan zitten en hebben we een "evening round" gedaan. Dit hebben we iedere ochtend en avond gedaan. Het houdt in dat we allemaal onze duim omhoog of omlaag steken en om de beurt uitleggen hoe wij ons voelen en waarom. Daarna sluiten we samen de dag af en kunnen we gaan slapen. Dat heb ik dan ook gelijk gedaan, want ik was heel moe van de eerste dag.

Dinsdag ging de wekker weer heel erg op tijd, want om 9.30 uur wilden wij weer vertrekken. Maar ja, dan moet je voor die tijd opstaan, ontbijten, tas inpakken én de tenten weer afbreken en inpakken. Ik was dan ook iets te laat die eerste ochtend, maar ik was zeker niet de enige. Rond 10 uur vertrokken we. Maar niet per kano, nee te voet! We moesten eerst de kano's zo'n 700 meter over land naar een nieuw meer tillen. Samen met onze spullen. Dat was mij toch zwaar zeg! We moesten met de hele groep toch zeker twee keer lopen. Het duurde dan ook nog zeker 1,5 uur voordat we weer het water op waren. Maar eenmaal op het water was de spierpijn weer gauw vergeten. Het weer was weer stralend en ik peddelde lekker verder. De dag verliep voorspoedig en al met de lunch hadden wij onze eindbestemming voor de dag bereikt: een onbewoond eiland midden in het meer. Het was echt een plek, zoals in een sprookje. Echt heel mooi. Die middag hadden we lekker veel vrije tijd. Eerst lunchen in de zon en daarna ging iedereen zijn eigen gang. Ik ben samen met een klasgenootje weer een kano in gegaan en wij zijn nog iets verder het meer opgevaren. Tot we bij een waterval aankwamen. Daar hebben we een uur lang gewoon gezeten. In het zonnetje, kijkend om ons heen. Gewoon voelen wat we voelden en denken wat we dachten. Dat is iets wat ook hoort bij wat we leren: één zijn met de natuur en het gewoon over ons heen laten komen. Tegen de avond waren we weer terug en was het weer tijd om te koken. Het eten was deze avond ook echt heel lekker. 'S avonds hebben we een kampvuur gemaakt en daar nog lang omheen gezeten.

Woensdag was het plan om terug te varen naar de kampplaats van de eerste nacht. We wisten echter al dat dat niet de hele dag varen was. En dus had de leader group van die dag een aantal spelletjes bedacht die wij voor vertrek en tijdens het varen konden spelen. Dat was wel leuk bedacht, maar ik had net zo genoten van het relaxte tempo en het zen zijn. Dat kon nu niet en dat vond ik wel jammer. De spelletjes waren op zich wel oké: om het eiland heen varen en onderweg taken uitvoeren, en tikkertje spelen met de kano's. Verder herhaalde zich het ritueel van de vorige dagen: lekker rustig peddelen en onderweg ergens lunchen. Bij de lunch hebben we van de docent geleerd hoe wij aan de hand van het kompas en de zon kunnen weten hoe laat het ongeveer is. Dat vond ik echt een superleuk iets om te leren. Het voelt wel stoer dat ik dat nu kan (of nou ja, het vergt nog wel enige oefening). Tegen het einde van de middag kwamen we weer aan bij het einde van het meer. Maar ja, om bij de kampplek te komen moesten opnieuw alle spullen en kano's 700 meter over land getild worden. Niet zo fijn dus. Maar goed wat moet, dat moet. Bij de kampplek aangekomen moesten wij de kano's op een aanhangwagen laden en namen wij afscheid van de bootjes. Die avond heb ik samen met mijn tentgroepje lang gezeten en gesproken, want donderdag was de hike dag én wij waren de group leaders die dag. Wij moesten dus een plan maken. Dat ging goed en we waren helemaal klaar voor de nieuwe dag.

En dat was maar goed ook, want donderdag was een lange dag! We begonnen met een korte meditatie, geleid door tentgenootje Christina (ook mijn kamergenoot in mijn huis). Daarna hebben we het kamp opgebroken, onze backpacks opgedaan en zijn we gaan lopen. Het eerste deel van de wandeling was zo'n 4,5e kilometer stijl omhoog tot bovenop een berg. Hier deden we toch al 3,5 uur over. Dit deel deden we samen met de hele groep, het was ook de opdracht vanuit ons als leiders om echt te zorgen dat we bij elkaar bleven als groep. Onderweg hadden wij nog een kleine verrassing voorbereid: we hadden één van onze klasgenoten gevraagd te doen alsof hij door zijn enkel ging en daar erg veel last van had. Iedereen geloofde dat en was heel zorgzaam. Ze hadden tijdens de eerste hulp lessen goed opgelet, want de enkel werd goed behandeld. Toen men erachter kwam dat het niet echt was, kon iedereen daar gelukkig om lachen. 'S middags kwamen we bovenop de berg aan. Het uitzicht daar was wel heel mooi! Daarboven hebben we lunch gegeten en de rest van de dag met de groep besproken: we waren nu ongeveer halverwege de afstand die afgelegd moest worden, maar vanaf nu was er geen vast pad meer. Daarom hebben we ons opgesplitst in de vier tentgroepen en zijn we daarmee onze weg gaan zoeken. In het begin was dat heel leuk. Het weer was stralend en de we vonden de weg makkelijk. Het was ook niet meer zo stijl omhoog en we vonden overal verse bessen. Na verloop van tijd vond ik het echter steeds minder leuk worden. We verdwaalden toch regelmatig en het afgesproken punt bleek toch wat verder weg dan gedacht. Bovendien was de rugzak heel zwaar natuurlijk en ik was met beide voeten tot halverwege mijn onderbenen een plas modder ingestapt. Mijn voeten en schoenen waren dus ook totaal doorweekt. Na 3,5 uur lopen zonder echte pauze was ik er toch wel behoorlijk klaar mee. Maar ja, ik moest toch door, want het kamp was nog niet in de buurt. We vonden de weg wel steeds weer terug met behulp van de kaart en het kompas. Tot op een bepaald punt: het was iets na 18 uur en het pad dat wij volgden ging steeds verder de verkeerde kant uit. Ik was er helemaal klaar mee, maar dat wilde ik niet tegen mijn groepsleden zeggen. Toch zag Christina dit aan mij en zij nam mij in bescherming. Ze besloot dat wij onze telefoons erbij gingen pakken om te kijken waar we waren. Daar ben ik haar heel dankbaar voor, want het bleek dat we wel op het goede pad waren, maar de verkeerde kant op liepen! We moesten dus een heel stuk terug. We wisten toen echter wel dat we goed gingen. Het was vanaf toen nog ruim 1,5 uur lopen en dat was niet heel leuk, maar ik heb het maar wel gedaan! Rond 19.45 uur kwamen we aan bij het kamp. Daar heb ik mij meteen omgekleed, want ik had het heel koud met die natte voeten. Daarna hebben we gegeten, tenten opgezet en een hele korte evening round gedaan. Om 22 uur lag iedereen doodop te slapen.

Vrijdag was de laatste dag. Mijn schoenen waren nog steeds nat en mijn voeten deden superveel pijn. Maar ik had goed geslapen en ik had zin om het laatste stuk naar huis te lopen. Er waren twee routes naar huis: een makkelijke over een breed pad direct naar Sogndal en een iets lastigere route door het bos en nog iets meer omhoog de berg op. Ik was vastbesloten: ik ging direct naar huis, ik had mijn grenzen al overschreden de dag ervoor en dat ging ik niet nóg een dag doen. Bij het bespreken van de dag bleek echter dat Isolde en ik de enigen waren die de kortere, makkelijke route wilden doen. De group leaders stelden toen een compromis voor: met zijn allen de langere wandeling doen, maar dan wel rustig aan. Helaas voelde ik mij daar echt niet goed genoeg voor. Dus heb ik aangegeven dat ik echt alleen maar de kortere route aankon. Dat vond ik heel moeilijk en ik voelde mij superzwak door dit te zeggen. De groep reageerde echter heel goed en prees mij juist dat ik mijn grenzen aangaf. Eén van de docenten bood toen aan om met Isolde en mij mee te gaan, de rest zou dan de grotere wandeling maken. Zo gezegd, zo gedaan en dus ging ik met Isolde en Tom (de docent) op weg. Het was nog steeds zo'n 2 uur lopen, maar alleen maar naar beneden en over makkelijke paden. Het was nog wel even gezellig en ik heb mijn natte voeten weer even kunnen vergeten. Bij school hebben we de geleende spullen weer ingeleverd en toen ben ik eindelijk naar huis gegaan. Wat was dat fijn zeg! Spullen uitpakken, douchen eeeen: plassen op een wc. Echt heel fijn na 5 van die dagen. 'S avonds heb ik lekkere pizza uit de diepvries gegeten en nog een too-good-to-go bag opgehaald.

Nu is het zaterdag. Ik heb lekker lang uitgeslapen vanochtend en nu ben ik de blog aan het schrijven. Mijn plan voor vandaag is om nog boodschappen te doen en daarna wat administratief werk te doen. Verder doe ik het lekker rustig aan vandaag en ga ik nagenieten van alle indrukken van afgelopen week. Ik heb echt een heel bijzondere week gehad en ik moet het allemaal nog even verwerken hoor! 

-Plien.

Foto's:

29-8:

30-8:

31-8:

1-9:

2-9: