Hoofdstuk 10: 10-10 t/m 15-10

Hallo allemaal! Daar was ik weer! Het is hier echt herfstweer nu. Vaak en veel regen en meestal niet meer dat 10 graden, maar: de herfstkleuren van de bomen op de bergen om Sogndal zijn prachtig. Bovendien is er nu vast sneeuw te zien op de toppen van de hogere bergen hier. Dat vind ik ook echt wel heel gaaf! Ik ben nu zo lang hier dat ik af en toe vergeet dat ik in het buitenland ben en hoe mooi de omgeving hier eigenlijk is. En vooral: dat ik hier uiteindelijk ook weer wegga, dus dat ik er nu wel echt van moet blijven genieten. Nu goed, over naar mijn week.

Maandag was een normale schooldag: Ik had een les waarin het draaide om de laatste voorbereidingen voor de excursie van de komende dagen. Gelukkig was iedereen wel over hun teleurstelling van afgelopen donderdag heen en was de sfeer in de groep een stuk beter. De voorbereidingen verliepen dan ook soepel. Na school heb ik nog boodschappen gedaan en mijn spullen ingepakt voor de excursie. Verder heb ik het maandag lekker rustig aan gedaan. Dat was fijn, met het vooruitzicht van weer wat intensieve dagen.

Dinsdag startte de nieuwe excursie. We zijn met de bus naar het dorpje Fortun gegaan. Van daaruit zijn we met bepakking gaan wandelen. De berg op natuurlijk, want dat is wat je hier doet als je gaat wandelen. Het pad bergopwaarts was stijl, maar breed en toegankelijk. Na een uur waren we al een heel eind op weg volgens de planning (3,5e kilometer lopen en 700 meter stijgen in totaal) dus besloten we een pauze in te lassen om te lunchen. Het was droog gelukkig, maar niet erg warm, dus na twintig minuten kreeg iedereen het koud en besloten we verder te lopen. Vrij snel na de lunch werd het pad echter smaller en moeilijker begaanbaar. Door de natte, regenachtige dagen waren er veel stroompjes ontstaan, waren bijna alle stenen spekglad geworden en waren weilanden en dergelijken veranderd in moerassen. Ons tempo zakte dus aanzienlijk en er was geen mogelijkheid meer voor gezellige gesprekken onderweg. Ik vond dat wel een stuk minder leuk en ook best wel eng. Na verloop van tijd wende het wel en werd het iets makkelijker en daarmee ook weer iets leuker, al bleef het spannend. Na nog eens zeker twee uur lopen kwamen we zo hoog op de berg dat de miezer die begonnen was veranderde in natte sneeuw. Dat was een hele bijzondere ervaring, zo begin oktober. Tegen die tijd waren we dus ruim drie uur aan het lopen en begon ik dus best moe te worden. Vooral, omdat we niet meer gestopt waren sinds de lunch. Ik ben gaan informeren bij één van de leiders hoe lang we nog onderweg zouden zijn. Zij vertelde dat we er bijna waren. Niets bleek minder waar. Het was nog ruim een uur lopen tot aan het punt waar we konden beginnen met zoeken naar een geschikte campingplek. Toen er eenmaal aangekondigd werd dat we naar een plek konden gaan zoeken was ik er helemaal klaar mee en blij dat het eindelijk zover was. Helaas moesten we nog zeker drie kwartier langer omhoog klimmen, voordat we eindelijk een plek vonden die enigszins geschikt was. Tegen deze tijd hadden we niet 3,5e kilometer gelopen, maar ruim 5,5 kilometer en waren we niet 700 meter gestegen, maar bevonden wij ons op ruim 1300 meter hoogte. Ik had mijn grenzen dus zeker weer verlegd en toen ik eenmaal de tent had opgezet en bezig was om lekker warm eten te maken, kon ik dat gelukkig ook inzien en was ik ontzettend trots op mezelf. Het was daarboven wel heel koud, dus na het eten ging iedereen vrijwel meteen naar bed. En het was pas half acht! In de tent heb ik nog een hele poos gekletst met mijn tentgenootjes en ben ik bijtijds gaan slapen.

Woensdagochtend was het gelukkig gestopt met sneeuwen, maar het was wel nog steeds erg koud. Daarom braken we meteen na het ontbijt de tenten af en waren we klaar voor vertrek. Het plan was eigenlijk om nog een dag wandeling verder omhoog en weer naar beneden te maken, maar gezien de weersomstandigheden en de veel langere wandeling van de dag ervoor, besloten we gezamenlijk om meteen aan de afdaling terug naar beneden te beginnen. Zo gezegd, zo gedaan en daar gingen we weer. Hetzelfde pad terug naar beneden. Na ongeveer 2,5 uur lopen bereikten wij onze bestemming van die dag: Fuglesteg. Dit was een oude, historische hut op de berg waar wij ons bevonden. Het was een mooie plek met een fantastisch uitzicht! Daar kregen we de kans om op te warmen en om te kleden. Daarna verzamelden wij weer buiten, voor de hut. Daar deden we verschillende spelletjes die de begeleiders voor ons bedacht hadden in verschillende teams. Dit was heel leuk en gezellig. Ik kreeg er een beetje een schoolkamp gevoel door. De spelletjes buiten werden nog gevolgd door een quiz over Noorwegen binnen in de hut. Helaas won mijn team de competitie niet, maar het was wel heel leuk én wij wonnen wel de ronde met de leukste groepsfoto (zie de foto's van deze dag). Nu hadden we even vrije tijd. Hierin speelden we spelletjes, las ik in mijn boek en werd er gezongen met gitaar bij de kachel. Kortom: het was een onwijs knusse en gezellige sfeer. Daar werd ik echt heel gelukkig van. s' Avonds kookten we met zijn allen verschillende maaltijden en aten die ook gezamenlijk op, we zetten de sfeer dus gewoon door! Na het eten was er wel een minder leuke taak: de afwas van twintig mensen die vier verschillende maaltijden hadden gegeten. Ik heb deze helemaal gedaan, samen met twee klasgenoten. Dat duurde lang, maar het was wel heel gezellig. We praatten over van alles. Na de afwas ben ik vrij snel naar bed gegaan.

Donderdagochtend konden we redelijk uitslapen. Dat was leuk en aardig, maar uitslapen heb ik al niet meer kunnen doen sinds ik in Noorwegen ben aangekomen, dus ben ik gewoon vast opgestaan en heb ik nog wat in mijn boek gelezen. Toen iedereen eenmaal wakker begon te worden ben ik gaan ontbijten en mijn spullen gaan inpakken. Toen iedereen dit had gedaan, moest de hele hut natuurlijk schoongemaakt worden, dus was het werken geblazen. Ik moest opnieuw afwassen, maar ik was snel klaar, sneller dan mensen met andere taken. Dus besloot ik alvast naar buiten te gaan en daar te wachten. Zo liep ik immers niet in de weg. Daar zag ik echt iets heel bijzonders: de wolken waren heel laag en leken net een deken over de vallei beneden ons te zijn. Echt prachtig! Toen iedereen klaar was hebben we voor de laatste keer onze backpacks op onze rug gedaan en zijn we gaan lopen: in een streep terug naar beneden: naar Fortun. We hadden alle tijd en deden het rustig aan, maar het was nog altijd snel en iedereen wilde graag naar beneden, dus we deden het ook weer niet zoo rustig aan. Vlak voordat we terug beneden kwamen namen we een pauze waarin wij evalueerden op de afgelopen dagen en waarin er ruimte was voor tips en advies voor de begeleiders. Ik heb hen gecomplimenteerd met hun mooie plan, maar ik heb hen ook meegegeven dat duidelijkere communicatie over bijvoorbeeld verandering in de plannen wel belangrijk is en dat ik dat nu nog een beetje miste. Na deze ronde liepen we door, maar opeens zagen we daar een schaap in nood! Het arme beest zat met zijn vacht vast in een hek. En dus schoten twee heren uit de groep te hulp: zij sneden het schaap los en bevrijden de poten uit het hek. Respect voor deze heren! Heel bijzonder om getuige van te zijn. Toen waren we eindelijk terug in Fortun en namen we de bus terug naar Sogndal, waar ik eindelijk weer een lekkere warme douche kon nemen.

Vrijdag hadden we op school een afsluitende les die nog hoorde bij de excursie. We hebben nog wat verder geëvalueerd en hebben de geleende spullen teruggebracht naar het opslaghok. Verder stelde de les niet veel voor en na minder dan een uur mochten we weer naar huis. Ik ben echter nog even op school gebleven om te starten met één van de huiswerkopdrachten die ik eind volgende week af moet hebben. Dat was hard nodig, want ik was nog niet begonnen. Gelukkig had ik nu genoeg tijd en kwam ik een heel eind. Nadat ik weer thuis was van school heb ik nog boodschappen gedaan. Daarna ben ik gaan koken en heb ik lekker gegeten. Later die avond ben ik samen met twee klasgenoten naar een Noorse student zijn huis gegaan en hebben we een filmavond gehouden. Dat was ook heel gezellig!

Vandaag werd ik wakker met een flinke hoofdpijn dus heb ik de hele ochtend rustig aan gedaan en ben ik in bed gebleven. Daarna voelde ik mij weer beter. Dat was fijn, want het was voor het eerst in weken weer een zonnige dag. Ik ben dan ook een wandeling langs de fjord gaan maken. Dat was echt heel fijn. Ik hou ervan om te lopen en mijn gedachten op een rijtje te zetten. Verder heb ik vandaag geen plannen meer, behalve verder werken aan de huiswerkopdrachten en wat lezen in mijn boek.

Voordat ik deze blog afsluit heb ik nog twee dingen die ik met jullie wil delen:

Het eerste is het volgende: speciaal voor deze reis naar Noorwegen heb ik nieuwe wandelschoenen gekocht. Ik heb 250 euro betaald voor waterbestendige en volgens de winkelbediende én internet heel goede schoenen van het merk On Running. Dit is een nieuw merk dat snel populair is geworden in Europa. Helaas moet ik zeggen dat deze schoenen heel erg tegenvallen. Ze zijn totaal niet waterbestendig, mijn voeten zijn na iedere wandeling doorweekt en dus ook ijskoud. Daarnaast geven de schoenen maar weinig steun aan de enkels, iets wat met het wandelen in bergen wel heel erg prettig is. Het is niets voor mij om mijn mening te geven over merken of zoiets in het openbaar, maar ik zou jullie in dit geval allemaal willen afraden schoenen van dit merk te kopen. Het gaat om grote bedragen die het zeker niet waard zijn.

Ten tweede wil ik laten weten dat de excursie van afgelopen week voorlopig de laatste excursie zal zijn. Er staan alleen nog een winter excursie gepland eind november. Komende weken zal er dus wat minder gebeuren, al heb ik natuurlijk wel zelf nog plannen voor avonturen de komende weken.

Goed, nu zijn jullie weer helemaal bij! Tot volgende week weer!

Foto's:

11-10:

12-10:

13-10:

15-10: